جهانگردی - هندوستان

هند یا هندوستان با نام رسمی جمهوری هندوستان (هندی: भारत गणराज्य؛ تلفظ: بْهَارَتْ گَنَرَاجْیَه) کشوری در جنوب آسیا است که پایتخت آن دهلی نو است. هند بخش بزرگ جنوب آسیا و شبه قاره هند را به خود اختصاص داده‌ است و دومین کشور پرجمعیت دنیا است و نزدیک به یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده ‌است. تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی به این کشور چشم اندازی شگرف از همزیستی مسالمت آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیده ‌است. واحد پول رسمی این کشور روپیه هند بوده که اجزاء آن پیسه (یک صدم روپیه) می‌باشد.  

نقشه کشور هندوستان

هندوستان کشوریست که فرهنگ و سنت‌های قدیمی‌ را حفظ کرده است. برای مثال از جمله سنت های قدیمی موجود در هندوستان عبارت است از:

 : Tilakنشان مذهبی‌ای است که آن‌ها بر روی پیشانی خود می‌گذارند و معتقدند برای آن‌ها سعادت، خیر و برکت به ارمغان می‌آورد. این نشان معمولاً از خمیر قرمز رنگی که ترکیبی از زردچوبه، زاج سفید، ید و کافور است تهیه می‌شود و سپس به صورت لکه‌ای کوچک در بین ابروان گذاشته می‌شود. به عقیده مردم هند، این نقطه از پیشانی محل خرد نهفته، تمرکز و عقل انسانی است. در ضمن از نظر مسائل عبادی هم کانون مهمی ‌به حساب می‌آید و از طرفی آن را چشم سوم وجود خود می‌دانند و تمام مراسم مذهبی آن‌ها با گذاشتن تیلاک و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روی این نقطه انجام می‌شود. در ضمن این رسم در بعضی مواقع برای خوش‌آمد گویی یا وداع با میهمان هم دیده می‌شود.

Flower Rin : درست کردن حلقه‌های گل در هند بسیار مرسوم است. در هنگام نشان دادن ادب و احترام بیشتر دسته‌ گل‌هایی از یاس سفید با گل‌های جعفری یا همیشه بهار (نارنجی رنگ) تهیه می‌کنند و به شکل ریسمانی به هم می‌بافند و ته آن را گره می‌زنند و آن را در مراسم مختلف بر گردن کسی که می‌خواهند به او احترام بگذارند می‌اندازند. استفاده از حلقه گل در مراسم ازدواج بسیار مرسوم است.

 :Mangalsura گردنبندی است بر گردن زنان متأهل و معادل حلقه ازدواج در سایر کشورها است. این گردنبند معمولاً از دو رشته کوتاه از مهره‌های سیاه و آویزان از طلا است. در روز عروسی این گردنبند توسط داماد بر گردن عروس آویخته می‌شود تا دانه‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ کند.

 :Shakna-Paulaدستبندی است که از مرجان قرمز و صدف تهیه می‌شود که در مجلس عروسی به دست عروس خانم بسته می‌شود. مفهوم این دستبند در میان مردم هند این است که با این دستبند داماد به عروس قول می‌دهد تا او را خوشبخت کند و او را همیشه دوست داشته باشد. هندی‌ها به این دستبند، دستبند عشق می‌گویند.

سنجاق روی بینی: سنجاق روی بینی که یک نگین براق است، مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندی است. اگرچه با گذشت زمان این زینت مورد استفاده دخترها هم قرار گرفته است.

رایجترین آیین هندوستان

رایج ترین آیین هندوستان آئین بودیسم است. این آیین که در حدود پنج قرن پیش از میلاد در هندوستان پدید آمد، در واقع واکنشی در برابر تفکرات انحصارطلبانه برهمنان هندو بود. اگرچه در بودیسم، وجود شخص بودا و شناخت زندگی او در برابر اصل معنوی بودا شدن، اهمیت چندانی ندارد، ولی اصول کلی آیین بودیسم، به نحوی در مطالعه زندگی شخصی بودا روشن می شود. مطابق روایت ها، بودا (به معنای بیدار شده) لقب پسر حاکم قبیله «شاکیا » است که در حدود سال ۵۶۰ (ق.م.) به دنیا آمد، و نام او را «سدارته» گذاشتند. پدر سدارته به شدت علاقه مند بود که پسرش جهانشاه شود، و بر اساس یک پیشگویی، سعی داشت او را در کاخ نگه دارد و نگذارد او با رنج و دردهای موجود در جهان آشنا شود. اما سدارته، که اتفاقاً دردهای جهان، مثل پیری، مریضی و مرگ را دیده بود، با مشاهده یک راهب ـ که گویا از همۀ رنج ها آسوده بود ـ به این نتیجه رسید که اگر چه سراسر جهان رنج است، اما راهی برای رهایی از آن وجود دارد. برای یافتن همین راه رهایی بود که سدارته از کاخ فرار کرد و چند سال فراگیری تعالیم برهمنان و شش سال ریاضت را تجربه کرد، اما در هیچ کدام راه رهایی را نیافت. سپس مدتی را به مراقبه و تفکر پرداخت و پس از مبارزه با شیطان، به مقام بودایی رسید و حدود چهل و پنج سال از عمرش را به تبلیغ آیین خود پرداخت. تبلیغی که ابتدا از شاگردانی شروع شد که بودا را ترک کرده بودند. اندیشه های بودا اگر چه متکی بر نوعی جهان بینی است و از این نظر دارای فلسفه ای خاص است، ولی بیشتر آموزه های بودا جنبه عملی و اخلاقی دارد. همه فرقه های بودایی در اعتقاد به جوهر نظریات بودا به چهار حقیقت مطلق مشهور است. این چهار حقیقت عبارت اند از:

حقیقت رنج: این جهان پر از رنج و محنت است.

حقیقت علت رنج: سبب رنج آدمی، شوق و علاقه جسم خاکی و هواهای دنیوی است.

حقیقت پایان رنج: وقتی میل و هوس از بین برود، همۀ رنج ها پایان می پذیرد.

حقیقت راه رهایی از رنج: راه رهایی از این رنج در هشت چیز خلاصه می شود: بینش درست، اندیشه درست، گفتار درست، کردار درست، معاش درست، تلاش درست، حضور ذهن و آگاهی درست، تمرکز حواس و یکدلی درست.

بعد از مرگ بودا و در حالی که تنها راه انتقال آموزه های او سنت شفاهی بود، در اثر تفاسیر مختلف گفته های او فرقه های گوناگون بودایی پدید آمد. دو فرقه مهم که در آیین بودا وجود دارد، عبارت اند از: "هینه یانه" و "مهایانه".

مکتب «هینه یانه» به معنای چرخ یا ارابه کوچک است که در این مکتب رستگاری برای همگان میسر نیست، چون پیمودن این راه توانایی های خاص خود را می خواهد.

«مهایانه» به معنای چرخ یا ارابه بزرگ، در واکنش به مکتب هینه یانه شکل گرفت، که با بازنگری در اصول آیین بودا و تحولی که در مفهوم «بودی ستوه» انجام گرفت، دامنه دستیابی به رستگاری را وسیع تر و گسترده تر دانست، و همین امر، موجب گسترش این مکتب شد.

جاذبه های تاریخی و گردشگری شهرهای توریستی هند

1-جاذبه های گردشگری دهلی نو

دهلی پایتخت کشور هندوستان است. دهلی نو در اصل منطقه‌ای شهری درون کلان‌شهر دهلی است و مرکز حکومت ناحیه پایتختی ملی دهلی است. طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ با جمعیتی برابر ۱۳٬۷۸۲٬۹۷۶ نفر جمعیت مرکزی و بیش از ۲۲ میلیون نفر در کلان شهر دهلی یکی از بزرگترین شهرهای هند است و با قدمتی افزون بر ۵۰۰۰ سال به همراه دمشق و بنارس از قدیمی‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود. این شهر تاکنون ۱۱ بار ویران گشته و از نو ساخته شده‌است. دهلی قدیمی‌ترین ناحیه مسکونی جهان به‌شمار می‌رود که تاکنون همواره مسکون بوده ‌است و آمیخته‌ای است از جامعه سنتی و مدرن و نمودی است از اجتماع مذاهب، قومیت‌ها و فرهنگ‎های مختلف.

قلعه قرمز

این دژ نظامی در بین سال های ۱۶۴۸ – ۱۶۳۸ به دستور شاه جهان ساخته شد و نشان دهنده قدرت پادشاهان مغول بوده است. دروازه اصلی این دژ، دروازه لاهور به سمت لاهور پاکستان است و نشانی از نبرد برای استقلال است.این قلعهﻱ مستحکم به شکل یک هشت ضلعی نامنظم ازسنگ های قرمزرنگ درکناررود یامونا (به منظور ایجاد مانعی برای دشمنان به هنگام جنگ) بنا گردید و به وسیله دیواری بطول 4/2 کیلومتر محصورگشته است.

مسجد جامع

مسجد جامع، بزرگترین مسجد هند است و شاهکار شاه جهان. ساخت آن در سال ۱۶۴۴ شروع و در ۱۶۵۸ به اتمام رسید. حیاط بزرگ آن قابلیت گنجایش ۲۵۰۰۰ نفر را دارد. این مسجد دارای ۳ ورودی، ۴ برج و    ۲ مناره از سنگ های قرمز و سفید به ارتفاع ۴۰ متر است. از بالای مناره جنوبی که ۱۲۲ پله دارد، نمایی  بی نظیر از دهلی را می توانید ببینید.

مجموعه قطب

مجموعه ای از خانه های قدیمی اسلامی که در اواخر قرن ۱۲ ساخته شده و ارتفاع برج قطب آن ۷۲.۵ متر است. در این مجموعه مسجد قوت الاسلام که اولین مسجد ساخته شده در هند است، مقبره امام زمین، منار علایی و ساختمان دروازه علایی خودنمایی می کنند.

راشتراپاتی باوان (خانه رئیس جمهور) و راج پات (راه پادشاه(

راه پادشاه بلوارای با درخت های فراوان، فواره ها و استخرهاست که ژانویه هر سال، در آن مراسم و رژه روز جمهوری برگزار می شود. خانه رئیس جمهور، قصری با مساحت بسیار زیاد است که در اصل محل اقامت ویسروی بوده و هم اکنون خانه رئیس جمهور هندوستان است.

موزه ملی

از آثار هنری برجسته این موزه می توان به زمین های تمدن دره ایندوس، ستون های کنده کاری شده، مجسمه هایی از امپراطورهای مختلف هند، عتیقه جات آسیای مرکزی و دست نوشته های تبتی اشاره کرد. این موزه همچنین دارای گالری هایی می باشد که در آن ها ۳۰۰ آلت موسیقی، لباس های مغولی، پارچه های منقوش، تزئینات و اسلحه های بسیاری به نمایش گذاشته شده اند.

 

چاندنی چاوک

بازارهای اطراف چاندنی چاوک مملو از مغازه های مختلفی است که در آنها همه چیز از جمله مرغ و ماهی، لوازم دست دوم، سنگ های گران قیمت، لباس، پارچه و حتی لوازم یدکی ماشین هم یافت می شود.

کاخ ریاست جمهوری

در بخش غربی میدان مرکزی دهلی نو، کاخ ریاست جمهوری قرار دارد دفتر نخست وزیر و وزارت خارجه در حاشیه شرق و ساختمان مجلس در حاشیه شمال شرقی کاخ ریاست جمهوری قرار گرفته است .به علت عدم امکان توقف ماشین در این منطقه بازدید فقط از داخل اتوبوس میسر بود. ظاهراً سالی یک بار بازدید عموم ازکاخ و باغ زیبای آن که به مغول گاردن معروف است میسر می باشد.

مقبره همایون

این مقبره نمونه ای خیره کننده از معماری مغولیست که در اواسط قرن شانزدهم ساخته شده و سبکی ایرانی دارد. طراح و معماران این باغ پسر و پدری بودند که از هرات آمده بودند، به نام‌های میرک غیاث الدین و پسر وی سید محمد بن غیاث الدین بوده اند. این مقبره در ۱۲ هکتار باغ قرار دارد و بر روی آن نوشته هایی به زبان فارسی دیده می شود.

       

درگاه حضرت نظام الدین

در نزدیکی مقبره همایون، درگاه صوفی بزرگ هند، خواجه نظام الدین اولیا (۱۲۳۸ – ۱۳۲۵ میلادی) در محلی شلوغ و پر تراکم، میزبان جمع کثیری از زایران مسلمان و غیر مسلمان است.

دروازه هند

این بنای ملی هند در قلب دهلی نو واقع شده و یکی از بزرگترین یاد بودهای جنگ در هندوستان است. این بنا در گرامیداشت ۹۰۰۰۰ سربازی که در جنگ جهانی اول کشته شدند ساخته شده است.

      

 معبد آکشاردام

این معبد عظیم که نمای آن با سنگ صورتی ساخته شده ترکیبی جذاب از سبک طراحی سنتی هند، مغول، اوریسان، راجستان و گجرات است.گنبدهای بی نظیر، ستون های کنده کاری شده زیبا و بیش از ۲۰۰۰۰ خدای کنده کاری شده، جذابیت های این معبد محسوب می شوند.

قطب منار

ارتفاع این منار عظیم ۵/۷۲ متر است که ۳۹۹ پله دارد. این بنا از سنگ ساخته شده و جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو – اسلامی است. تزئینات روی این منار بی نظیر است. این بنا در کنار مسجد قوه الاسلام در سال ۱۱۹۹ میلادی توسط قطب الدین ایبک در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده. در صحن اصلی مسجد ستون فولادی بزرگی مربوط به قرن پنجم میلادی وجود دارد که عامه، حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند.

 

لوتوس تمپل یا معبد نیلوفر

معبد آیین بهائی یا مشرق الاذکار بهائیان در شهر دهلی‌نو است که از معروفترین بناهای مدرن هند به شمار می‌آید و به عنوان مادر معابد شبه قاره هند شناخته شده است. به معماری این بنا که به شکل گل لوتوس است جوایز معتبر بین المللی بسیاری تعلق گرفته و مقالات بیشماری در نشریات معتبر جهانی درباره آن نوشته‌اند.

      

بنای یادبود مهاتما گاندی

سکوی چهار گوش ساده‌ای از مرمر سیاه، محل نگهداری خاکستر مهاتما گاندی است که در سال ۱۹۴۸ به قتل رسید. هر ساله در روز سی ام ژانویه، روز شهید، به یاد پدر ملی هند گرده همایی در این محل تشکیل می‌گردد.

      

جنتر منتر

این بنا به عنوان مرکز رصدخانه و تحقیقاتی نجومی توسط حاکم جیپور، در سال ۱۷۲۴ ساخته شده ‌است. توسط این بنا که دارای محاسبات نجومی است، گردش ستارگان را اندازه گیری می‌کردند.

      

قلعه کهنه هند

قلعه کهنه هند معروف به پورانا کیلا بر روی خرابه‌های شهر کهن پاندواها که زمانی درکنار رودخانه یامونا قرار داشته، توسط شیر شاه سوری سلطان افغان که بر همایون شورید و دهلی را تصرف کرد؛ طی سال های ۱۵۳۸ و ۱۵۴۵ ساخته شده است.

      

صفدر جنگ

بنای آرامگاه صفدر جنگ، وزیر دربار گورکانی، آخرین سبک معماری باغ مقبره‌ای دهلی در دوران امپراتوری مغولی هند است که در خلال سال‌های ۱۷۵۳ تا ۱۷۵۴ در زمان محمد شاه گورکانی، پادشاه هند، ساخته شده ‌است.

      

قلعه تغلق آباد

پایتخت غیاث الدین تغلق در فاصله ۸ کیلومتری از قطب منار قرار دارد که به دلیل استراتژیک احداث گردیده و اکنون تعداد کمی از استحکامات و تالارهای زیر زمینی آن بر جای مانده ‌است. براساس برخی حکایات، ویران شدن شهر بر اثر نفرین خواجه نظام الدین اولیا بوده است.

جاذبه های گردشگری و توریستی جیپور

جیپور یا شهر صورتی، بزرگترین شهر استان هند است و در زمین های نسبتاً بیابانی واقع شده. این شهر در قرن هجدهم ساخته شده و اولین شهر دارای طراحی هندوستان محسوب می شود و به خاطر داشتن ساختمان های رنگارنگ که در اصل به رنگ صورتی هستند (تا از معماری های مغولی با سنگ های قرمز پیروی کرده باشند) به شهر صورتی معروف شده است. جیپور در میان شهر های هند یکی از پر توریست ترین شهرهاست و با شهرهای دهلی و آگرا یکی از رأس های مثلث طلایی توریست هند را تشکیل می دهد. شهر جی‌پور در سال ۱۷۲۷ توسط مهاراجه سوای جای سینگ دوم، فرمانروای آمبر بنیاد شد.

کاخ شهر

این کاخ که شامل کاخ های چاندرا محل، مبارک محل و بناهای دیگر است، مجموعه ای از کاخ هاست که زمانی محل زندگی و حکمرانی ماهاراجای جیپور بوده و بخشی از آن در حال حاضر به موزه تبدیل شده است. این مجموعهﻱ وسیع ترکیبی از باغ ها، حیاط های وسیع و ساختمان های زیباست.

قلعه آمبر

این مجموعه قلعه و قصر به سبک هندو-مسلم ساخته شده و ساخت آن به سال ۱۶۰۰ تا ۱۷۲۷ برمی گردد. نام این قلعه هیچ ربطی به رنگ زیبای کهربایی آن ندارد بلکه از شهر آمبر که از نام خدای آمبا گرفته شده مربوط می شود.

موزه آلبرت هال

این بنا قدیمی ترین موزه استان راجستان است و در سال ۱۸۸۷ گشوده شد و مجموعه ای غنی از محصولات هنری همچون نقاشی ها، فرش ها، مجسمه هایی از عاج، سنگ، فلز و همچنین قطعات کریستالی زیبا را در خود جای داده است.

هوا محل یا قصر بادها

این قصر بوسیله مهاراجه ساوای پراتپ سینق در سال ۱۷۹۹ و به شکل تاج کریشنا ساخته شد. ساختمان منحصر به فرد ۵ طبقه آن شبیه به کندوی زنبور عسل است و با سنگ های قرمز و صورتی ساخته شده و در زمان طلوع آفتاب منظره ای خیره کننده دارد.

جال محل

سی تی پلاس در قرن ۱۸ میلادی در جیپور ساخته شده است. این کاخ در میان دریاچه زیبای منسجر ساخته شده است.

جاذبه های گردشگری و توریستی آگرا

آگره یا آگرا سومین شهر بزرگ در ایالت اوتار پرادش در کشور هندوستان است. این شهر درکنار رودخانه یامونا (جمنا) قرار گرفته و از دهلی پایتخت هند، با قطار تنها دو ساعت و نیم، با ماشین ۴ ساعت و با هواپیما ۳۰ دقیقه فاصله دارد. نام آگره به شکل «آگرهبانا» نخستین بار در کتاب حماسی ماهابهاراتا آمده و معناشناسان آن را «پردیس» یا «بهشت» معرفی کرده‌اند.

تاج محل

تاج محل آگرا، یکی از معروف ترین ساختمان های جهان و مقبره همسر محبوب شاه جهان، ممتاز محل است. این بنا یکی از عجایب هفت گانه جدید دنیاست و ساخت آن به دستور شاه جهان در سال ۱۶۵۳، پس از ۲۲ سال به اتمام رسید. برای ساختن این بنای مرمری قرینه، ۲۲۰۰۰ کارگر، سنگ تراش و جواهر ساز به کار گرفته شدند. بر دیوارهای این بنا که توسط معمار ایرانی استاد عیسی در ساحل رود یامونا ساخته شده، آیات قرآن نوشته شده و در بالای دروازه آن ۲۲ گنبد کوچک که نشانه سال هایی است که ساختن تاج محل به طول انجامیده، خودنمایی می کنند. قطر زیبا ترین و بزرگترین گنبد تاج محل ۱۸ متر است و ارتفاع آن به ۲۴ متر می رسد.

 قلعه آگرا

این قلعه در سال ۱۵۶۵ به دستور امپراطور بزرگ مغول، اکبر بازسازی شد و در زمان امپراطوری شاه جهان به یک قصر تبدیل شد. از ساختمان های مهم این قلعه قرمز می توان به مسجد مروارید، دیوان عام و دیوان خاص، کاخ جهانگیر، قصر خاص، قصر آینه و برج موسمن اشاره کرد.

      

 مقبره اعتمادالدوله

این بنا که در ساحل سمت چپ رود یامونا واقع شده مقبره ای در یک باغ صلیبی است که در هر گوشه اش، برجی شش گوشه به ارتفاع ۱۳ متر دارد و به جعبه جواهر معروف است. دیوارهای آن از مرمر سفید است و سنگ هایی قیمتی در آن به کار رفته است.

مقبره اکبر، سکاندرا

مقبره امپراطور بزرگ مغول، اکبر کبیر، که در ۱۳ کیلومتری قلعه آگرا واقع شده و از سنگ قرمز تراشیده شده ساخته شده و در باغ های آن گوزن ها، خرگوش ها و میمون های فراوانی پرسه می زنند.

پارک ملی ران تامبور

پارک ملی ران تامبور با ۳۹۲ کیلومتر مربع مساحت، یکی از بزرگترین پارک های ملی شمال هند است و در منطقه ساوایی مادوپور، جنوب شرق راجستان و حدود ۱۸۰ کیلومتری جیپور واقع شده است. ران تامبور در سال ۱۹۵۵ تأسیس شد و به خاطر ببر ها و حیوانات وحشی جنگلی خود بسیار مشهور می باشد. از جمله حیوانات این پارک میتوان گربه وحشی، نیلگوی که گونه ای بز کوهیست، روباه، گراز وحشی، گوزن، انواع پرندگان، خزندگان و صدها جاندار دیگر شامل ۵۳۹ گونه گیاهی را نام برد. قلعه ران تامبور، سافاری، دره کاچیدا، قلعه جوگی محل و دریاچه پادام تالائو از جاذبه های این پارک عظیم می باشند.